In mijn vroege jeugd hing er bij ons een spreuk aan de muur in de huiskamer boven het buffet. Daarin lagen onder andere messen en vorken, kopjes en borden. Het was daarom bijna niet mogelijk om de tekst die daar hing niet minstens een keer per dag te lezen:
Een tekst die, zover ik weet, ontsproot aan het brein van Pater Henri de Greeve,
De Greeve was in 1938 oprichter van de Bond Zonder Naam. Een organisatie die als voornaamste doelstelling had om het gedachtegoed van naastenliefde te bevorderen onder de Nederlandse bevolking.
Het woord naastenliefde, liefde voor de andere mens, wie of wat die andere mens ook in je oproept aan etiketten en of oordelen. Gewoon in het besef dat die ander niet verschilt van jou…. Ook bezig om pijn te voorkomen en gelukkig te zijn.
Kunnen we onszelf verbeteren? Het woord verbeteren suggereert dat er iets aan je zou zijn dat niet ‘goed’ is. En daar wringt het, je bent namelijk al ‘goed’, je bent het slechts vergeten.
Wim Kan, een bekend cabaretier uit de 70-er jaren zei ooit op de bühne:
“Als ieder mens een ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld gelukkig”.
Helaas ook dit is wishful thinking. Ik kan niemand gelukkig maken. Wat ik wél kan is met de intentie om bij te dragen aan het verrijken van iemands leven, iets doen of geven dat de behoeften van de ander invult. De rest is echter aan de ontvanger.
Kunnen we dan de wereld verbeteren? Niet als zodanig, wat we wel kunnen doen bijdragen aan het welzijn van anderen. Vooral door onze waarneming te wijzigen. Door bijvoorbeeld naar die ander te kijken met de bril van Liefde op. Zoals je ook met die bril naar jezelf zou kunnen kijken, vol liefde naar jezelf. Oeps, wat lees ik nou? Zelfliefde? Dat is toch narcistisch? Nou nee, niet als je daarna je blik vol liefde tot de ander(en) wendt.
Het zou zomaar kunnen zijn dat wanneer je jezelf niet meer als ‘vijand’ ziet, je ook de ‘vijand’ in de ander niet meer ziet.
Hier komen de begrippen zelfempathie en zelfcompassie om de hoek kijken. Het zijn inmiddels veel gebruikte woorden, ogenschijnlijk zonder duidelijke inhoud. Bedenk echter dat deze twee woorden werkwoorden zijn. Woorden die om actie vragen. Welke actie? Wat dacht je van deze:
Ga zitten, neem even de tijd voor jezelf en laat in de stilte de revue passeren hoe je gisteren met jezelf bent omgegaan.
Waar werd je blij van en waar zijn nog aanpassingen in je gedrag naar jezelf mogelijk?
Actievragen om op je beeldscherm te plakken of in je auto. Of boven het buffet J.
Wat wil ik vandaag naar mezelf toe anders doen dan gisteren?
Wat is daarvoor nodig en waar haal ik dat vandaan?
Het zou dan zomaar kunnen zijn dat op het moment dat jij anders omgaat met jezelf, de wereld om je heen ook iets anders zou kunnen acteren en in die zin blijkt de spreuk van Henri de Greeve voor mij toch waardevol.
Jan van Koert
www.enkontakto.nl
